ALBRECHT DURER - BIOGRAFIA ARTYSTY

Albrecht Durer uznawany jest za najwybitniejszego artystę niemieckiego renesansu. Zyskał sławę jako wysokiej klasy malarz, grafik, rysownik oraz teoretyk sztuki. W swoich pejzażach malowanych akwarelą zwracał uwagę na odwzorowanie kolorów przyrody oraz uchwycenie bogactwa jej odcieni. Nic dziwnego, że firma Faber-Castell postanowiła uhonorować artystę nazywając na jego cześć całą serię produktów, dając współczesnym artystom możliwość zbliżenia się do mistrzostwa osiągniętego przez Durera.

Produkty Faber-Castell z serii Albrecht Durer to:

• Kredki akwarelowe Albrecht Durer
  Kredki dostępne na sztuki lub w palecie kolorów 12, 24, 36, 36 studio box, 60, edycji limitowanej 68 oraz 120 kolorów w opakowaniu metalowym a także 48 lub 120 kolorów w eleganckiej kasecie z drewna 
  
  
  
• Kredki akwarelowe Albrecht Durer Magnus z extra grubym grafitem 
  
  Dostępne w zestawach zawierających 12 i 24 kolory oraz w 16-elementowym opakowaniu prezentowym. 
   
• NOWOŚĆ! Dwustronne pisaki akwarelowe Albrecht Durer
• Pisaki dostępne są od wiosny 2019 w zestawach zawierających 5, 10, 20 i 30 kolorów. 
  Dowiedz się więcej o pisakach akwarelowych Albrecht Durer. 

Inne powiązania Faber-Castell z artystą: 

• Firma Faber-Castell powstała w miejscowości Stein niedaleko Norymbergi, w której urodził się Durer. To właśnie Norymberga w XV i XVI była centrum niemieckiego renesansu, ośrodkiem sztuki, nauki oraz miejscem życia i twórczości wielu znakomitych artystów. 
  
  
• W Faber-Castell bardzo dużą wagę przywiązuje się do ochrony przyrody. Cały proces produkcji wyrobów jest tak zorganizowany, aby chronić środowisko naturalne.
  W twórczości Albrechta Durera widać powiązania z naturą. Jak mawiał artysta: „sztuka tkwi w przyrodzie, kto ją z niej wydrzeć zdoła to ją ma”. Albrecht Durer dostrzegał piękno nie tylko w poszczególnych elementach przyrody, ale miał także do niej osobiste podejście. 

Biografia Albrechta Durera

Albrecht Durer urodził się 21 maja 1471 roku w Norymberdze jako jedno z osiemnaściorga dzieci Albrechta Durera i Barbary Holper. Imię otrzymał po swoim ojcu. Ze sporej gromady dzieci tylko on i jego brat Hans poświęcili się sztuce. Hans pracował na dworze króla Zygmunta Starego w Krakowie. Natomiast Albrecht już jako młody człowiek rozpoczął naukę złotnictwa w pracowni swojego ojca. Jego pierwszą pracą było popiersie Albertina, które stworzył w wieku 13 lat na podstawie własnego szkicu wykonanego srebrnym sztyftem. Mając 14 lat, namalował "Madonnę z dwoma aniołami". W okresie, kiedy terminował u ojca, Albrecht poznał technikę rytu, co jak się okazało, wpłynęło na jego dalszy rozwój artystyczny.

W latach 1486 – 1489 Durer pobierał lekcje u najznamietniejszego artysty Norymbergi, malarza i drzeworytnika Michaela Wolgemuta. U nauczyciela poznał różne techniki graficzne, w tym miedzioryty autorstwa Martina Schongauer'a. W latach 1492-1494 w Bazylei, będącej jednym z najważniejszych ośrodków drukarstwa renesansowego, zostały wydane książki z drzeworytami artysty.

W 1490 roku rozpoczęła się pierwsza z trzech znaczących podróży Durera. Artysta wyruszył w czteroletnią czeladniczą podróż przez Górną Nadrenię. W jej trakcie, w 1492 roku narysował "Autoportret", w którym widać pierwsze zmiany w jego technice graficznej: przede wszystkim wyszukana kreska oddająca miękkość i twardość przedmiotów, uwidaczniająca światło i cień, połysk i matowość. 

W 1494 roku artysta powrócił do domu, gdzie 7 lipca 1494 poślubił śliczną Agnes Frey, zamożną córkę norymberskiego mieszczanina. W tym okresie Durer zainteresował się grafikami o tematyce mitologicznej autorstwa Andrea Mantegna. Efektem tego zainteresowania było stworzenie grafiki "Śmierć Orfeusza". Widać w niej pracę artysty nad uzyskaniem kontrastów światła i cienia oraz zwiększenia dynamizmu i otrzymania wrażenia ruchu. 

Pierwsze podróże Durera do Włoch

W latach 1494-1495 Durer wyjechał w pierwszą podróż do Włoch, ważnego ośrodka malarstwa renesansowego, gdzie kształciło się wielu malarzy. Inspirując się podróżą do Wenecji oraz rodzinną Norymbergą namalował akwarelą serię pejzaży. Akwarele pozwalały Durerowi tworzyć pełną gamę efektów świetlnych. Było to istotne, ponieważ artysta dbał o doskonałość szczegółów i właściwe ujęcie perspektywy. W obrazie "W leśnym stawie" pokazał płaskie lustro wody z wieloma odcieniami błękitu i jasnymi odbiciami chmur. 

Od roku 1496 patronat nad artystą objął elektor saksoński Frederick III Mądry. Na jego zamówienie powstał m.in. Ołtarz Drezdeński, który można podziwiać w Galerii Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie.

W latach 1497 – 1505 Durer zajmował się głównie grawiurami i drzeworytami  – rycinami do książek. Swój czas poświęcił również miedziorytnictwu. Z tego okresu pochodzi cykl 15 drzeworytów "Apokalipsa" oraz miedzioryt "Adam i Ewa". W tych latach tworzył również portrety i autoportrety. W wykonanych w 1497 roku pracach "Herkules na rozdrożu" i "Cztery czarownice" artysta skupił się na osiągnięciu dokładności anatomicznej.

W latach 1498-1500 Albrecht Durer założył własny warsztat, w którym pracowało wielu ważnych i uznanych artystów niemieckich. 

Ciekawe realistyczne akwarele "Zając" (1502) oraz "Kępa trawy" (1503) ukazują prawdziwy kunszt artysty. Można na nich podziwiać, z jaką dokładnością zostały przedstawione elementy przyrody, w tym liście, łodygi oraz różne odcienie zieleni. Te idealnie odwzorowane szczegóły służyły Durerowi do tworzenia doskonałych kompozycji.

W 1505 roku artysta wyruszył w swoją drugą podróż do Włoch. W Wenecji praktykował u Giovanniego Bellini, który wywarł znaczący wpływ na sztukę Durera. Od początków swojej nauki Albrecht Dürer zwracał uwagę na to, aby rysunek odzwierciedlał rzeczywistość. W Wenecji do swoich zainteresowań dodał głębię i potencjał kolorystyki. Stworzył obraz "Matki Boskiej Różańcowej", który trafił do kościoła Św. Bartłomieja. Następnie, odkupiony przez cesarza Rudolfa II trafił do Klasztoru Strachowskiego w Pradze. 

W późniejszym okresie, w Bolonii, Durer uczył się perspektywy geometrycznej. Prace z tego okresu, charakteryzujące się silnym wpływem sztuki włoskiej, artysta uważał za swoje największe dokonania. 

W 1506 roku Albrecht Durer powrócił do domu. Po powrocie namalował portret młodzieńca oraz dwa obrazy Adama i Ewy wzorowane na wcześniejszym miedziorycie. Niemal dwa lata (1507-1508) zajęło mu namalowanie, na zamówienie księcia Fryderyka Mądrego, obrazu ukazującego męczeństwo dziesięciu tysięcy chrześcijan. Z tego okresu pochodzi również słynne "Wniebowzięcie NMP" do ołtarza dla kościoła Dominikanów we Frankfurcie nad Menem. Niestety po odkupieniu obrazu przez elektora saskiego Maksymiliana I spłonął on w pożarze zamku w Monachium. Jego kopię stworzoną przez Paula Juvenela można oglądać w Saalhof we Frankfurcie nad Menem. Na obrazie, którego głównym motywem jest wstąpienie Maryi do nieba, Albrecht sportretował siebie samego opierającego się o tablicę na drugim planie obrazu.

Wyjątkowe obrazy Albrechta Dürera

Jednym z najważniejszych i najbardziej znanych dzieł z tego okresu, jest mistrzowsko zakomponowany obraz na drewnie "Ołtarz Landauera – Adoracja Trójcy Świętej" (1511)" wykonany dla kaplicy norymberskiej. I tym razem artysta umieścił w nim siebie; w postaci antycznej figury trzymającej tablicę z łacińską inskrypcją. 

W kolejnych latach (1511-1513) Durer pracował dla cesarza Maksymiliana I tworząc portrety cesarskie. W dalszym ciągu tworzył prace graficzne, ilustracje książkowe oraz kontynuował twórczość religijną. Z tego okresu pochodzą, uznawane za jedne z najwybitniejszych dzieł artysty, trzy serie ksylografów "Mała Pasja", "Duża Pasja" oraz "Żywot Marii". Potwierdzają one wybitnie twórcze umiejętności artysty, który zaczął też tworzyć na miedzi suchą igłą.

W tym okresie, w twórczości Durera dominują drzeworyty i miedzioryty. Artysta stworzył wówczas wiele niewielkich grawiur, w tym trzecią "Pasję". Głównym tematem jego grafik były rzeczy tragiczne i poważne.

W kolejnych latach Durer stworzył znakomite drzeworyty o wyjątkowo dopracowanej formie artystycznej. W roku 1513 powstał "Rycerz, śmierć i diabeł", a w 1514 "Św. Hieronim w pracowni" oraz "Melancholia I".  W 1515 roku Albrecht Durer wprowadził do swojej twórczości akwafortę.

W latach 1520-1521 artysta odbył podróż do Niderlandów, które obok Włoch, były głównym ośrodkiem sztuki renesansowej. Sławny i cieszący się olbrzymim uznaniem artysta, był chętnie przyjmowany przez cechy malarskie i władze miast.

W 1521 roku po powrocie do Norymbergi Durer stworzył ważne grafiki i obrazy. Były to przede wszystkim portrety oraz kilka istotnych miedziorytów i drzeworytów. W tym okresie powstał m.in. "Portret młodego mężczyzny" (1524), znajdujący się obecnie w muzeum Prado w Madrycie. W 1526 roku powstał wybitny obraz "Czterej apostołowie", który znalazł swoje miejsce w Pinakotece w Monachium. W tym okresie, z uwagi na pogarszający się stan zdrowia, Albrecht tworzył mniej prac, skupiając się na ilustracjach oraz pracach naukowych i teoretycznych. 

Niewątpliwie Albrecht Durer przyczynił się do rozwoju drzeworytnictwa i miedziorytnictwa. Szczególnie drzeworytnictwo wzniósł do rangi samodzielnej dziedziny sztuki. Tworząc drzeworyty, opanował do perfekcji sposób operowania światłem. Jego prace są też wyjątkowe dzięki niesamowitemu wrażeniu głębi. Miedzioryt przyniósł Durerowi sławę w całej Europie, ale wymierną wartość finansową przyniosła mu grafika. Rozwiązania stosowane w grafikach Durera powielili naśladowcy w wielu krajach. 

Durer jako pierwszy nowożytny artysta tworzył naukową teorię sztuki. Podstawą podniesienia malarstwa i grafiki do rangi sztuki miało być według artysty połączenie teorii sztuki, praktyki warsztatowej oraz natchnienia. Artysta powinien znać prawa przyrody. W swoich pracach teoretycznych Durer dużo myśli poświęcił perspektywie, która miała łączyć malarstwo z naturą. Podczas tworzenia obrazów przedstawiających naturę dbał o szczegóły oraz rzeczywiste odzwierciedlenie ukazywanych zwierząt czy kwiatów. W portretach uwidaczniał indywidualne cechy malowanych osób. Ważne miejsce w jego twórczości zajmowały autoportrety, stanowiąc formę malarskiej autorefleksji. Tworzył ich dużo, przedstawiając siebie na różne sposoby, np. jako pana młodego, myśliciela czy postać podobną do Chrystusa. 

Spod jego pióra wyszły traktaty: "Pouczenie o mierzeniu cyrklem i linią"; "Pouczenie o umacnianiu miast, zamków i wsi", "Cztery księgi o proporcjach człowieka". Artysta sztukę ukazywania ciała ludzkiego rozwinął pod wpływem szkoły weneckiej. Jego rozwój w tym zakresie wyraźnie widać porównując sylwetki Adama I Ewy na pracach powstałych przed i po wyprawie do Wenecji. W późniejszej pracy sylwetki obu postaci są smuklejsze, a klasyczny kontrapost oraz kontrast jasnych, cielistych postaci z ciemnym neutralnym tłem nadają obrazowi dynamiki.

Albrecht Durer namalował ok. 70 obrazów, 100 miedziorytów i akwafort, 250 drzeworytów i ok. 1000 rysunków. Zmarł 6 kwietnia 1528 w Norymberdze.  

Opracowanie: 
Sklep FC - Złoty internetowy sklep Faber-Castell. Kopiowanie bez zezwolenia zabronione. 

W powyższym opracowaniu źródłami wiedzy o życiu i twórczości Albrechta Durera stały się: Wikipedia, Wirtualna Encyklopedia PWN, E-szkoła, Encyklopedia Encenc, wirtualny artykuł Gazety Wyborczej.